Bor (B) jest mikroelementem o średniej aktywności, nie zaliczanym do grupy metali, ważnym w żywieniu roślin

Bor (B) jest średnio aktywnym mikroelementem, nie zaliczanym do grupy metali, jest szczególnie ważny w żywieniu, rozmnażaniu roślin, po cynku żaden z procesów metabolicznych nie odbywa się bez boru (synteza węglowodanów, biosynteza białek – synteza kwasów nukleinowych) (DNA, RNA), fotosynteza (aktywuje tworzenie chlorofilu, asymilację CO2), fitohormony, transport cukrów), pełni funkcję regulatora przy stosowaniu stymulantów i inhibitorów wzrostu i rozwoju roślin uprawnych, wspomaga tworzenie brodawki bakterii wiążących azot i stymuluje aktywność enzymów, prowadzi dystrybucję substancji wzrostu, substancji askorbinowych z liści, korzeni do narządów rozrodczych.

Bor jest potrzebny roślinie przez cały okres wegetacji do tworzenia organów wegetatywnych (zwłaszcza młode korzenie) i generatywnych (kwiaty, podczas powstawania pyłku, nasion), bierze udział w tworzeniu ścian komórkowych, budowie tkanek, w procesach podziałów komórkowych, przyspiesza procesy kwitnienia, powstawania nasion, bierze udział w procesach zapłodnienia i zwiększa produktywność nasion, tworzy odporność roślin na choroby, ale nie jest w stanie redystrybuować między organami w roślinie. Przede wszystkim bor jest zlokalizowany - jajniki, pyłki, pręciki i gromadzi się w liściach, kwiatach, jest mniej reprezentowany w korzeniach, nie występuje w łodygach. Rośliny warzywne i owocowe potrzebują 10 razy więcej boru niż zboża.

Niedobór boru przy niedostatecznej ilości boru prowadzi do wysychania wierzchołków wegetatywnych, obumierania punktów wzrostu, korzeni, liści, słabego kwitnienia lub jego braku, pojawiają się małe poskręcane liście, które żółkną, wskaźniki ilościowe i jakościowe maleją w trakcie formowania się owoców, prowadzi do rozwoju chorób (u buraków – chloroza liści, sucha zgnilizna, u lnu – bakterioza, kwiatostany kalafiora – ciemnieją, pojawia się pustka, u winogron – nekroza, u jabłek – czarna zgnilizna, u gruszek – zwiotczenie, plamy wodne), Występują również problemy z wiązaniem azotu przez rośliny z powietrza. Niedobór boru występuje przy nadmiernym stosowaniu nawozów azotowych lub wapnowania oraz w warunkach suchych, zwłaszcza na glebach węglanowych i podmokłych.

Nadmierne odżywianie borem prowadzi do powstawania pożółkłych, zdeformowanych liści z małymi brązowymi plamkami (po pewnym czasie powiększają się, obumierają) na dolnej części starych blaszek liściowych, może również pojawić się zaczerwienienie sadzonek, kwiaty tworzą małe a kolory są jaśniejsze, a roślina więdnie.

Oddziaływanie boru z innymi pierwiastkami