Zwiększenie efektywności nawożenia poprzez wspólne stosowanie nawozów organiczno-mineralnych i bakteryjnych

Na podstawie prac wybitnych akademików i naukowców, wskazujących na stymulujące działanie mikroorganizmów na kiełkowanie nasion oraz ich rolę w żywieniu roślin, przeprowadziliśmy szereg badań mających na celu zwiększenie efektywności nawożenia rzędowego.

Wpływ na kiełkowanie i energię kiełkowania nasion

Aby zbadać wpływ wspólnego stosowania nawozów rzędowych i nawozu bakteryjnego na kiełkowanie i energię kiełkowania nasion, przeprowadzono doświadczenie z pszenicą ozimą i jarą. Obserwacje wykazały, że obróbka nasion pszenicy (odmiany №1 i №2) fosforobakterynem w kulturze glebowej zwiększa energię kiełkowania o 3–9% oraz polową zdolność kiełkowania o 5–13%.

Wpływ na rozwój systemu korzeniowego

W celu zbadania wpływu połączenia granulowanego humatu potasu z fosforobakterynem na rozwój systemu korzeniowego pszenicy ozimej i jarej przeprowadzono doświadczenia wegetacyjne i lizymetryczne. Wielokrotne płukanie systemu korzeniowego wykazało, że jednoczesne stosowanie nawozów pozytywnie wpływa na rozwój systemu korzeniowego, szczególnie na początku wzrostu, z utrzymaniem efektu na późniejszych etapach rozwoju roślin.

Wspólne stosowanie humatu potasu i fosforobakterynu wywołało intensywny wzrost pierwotnych korzeni pszenicy jarej i ozimej w długości. To połączenie sprzyjało tworzeniu większej liczby korzeni pierwotnych i wtórnych w dalszym wzroście roślin. Na przykład, przy płukaniu systemu korzeniowego pszenicy jarej w fazie wchodzenia w rurkę stwierdzono, że w wariancie z samym humatem potasu ogólna liczba korzeni u 100 roślin wynosiła 730 dla odmiany №1, a dzięki zastosowaniu fosforobakterynu wzrosła o 163. Dla odmiany №2 przyrost wyniósł 396 korzeni.

Przy jesiennym płukaniu systemu korzeniowego pszenicy ozimej w fazie trzech pełnych liści stwierdzono, że zastosowanie humatu potasu zwiększyło ogólną masę korzeni o 27% w porównaniu z wariantem bez nawożenia, a dodanie fosforobakterynu zwiększyło masę korzeni o 211%. Stało się to możliwe dzięki przenikaniu korzeni w głębsze warstwy gleby i obejmowaniu większej objętości gleby — źródła składników odżywczych i wilgoci.

Wpływ na masę nadziemną i zawiązkowy kłos

Wspólne stosowanie humatu potasu i fosforobakterynu znacząco zwiększyło wzrost masy nadziemnej. Obserwacje zmian w zawiązkowym kłosie wykazały, że pod wpływem humatu potasu i fosforobakterynu następuje wcześniejsza różnicacja zawiązkowego kłosa. Doprowadziło to do zwiększenia liczby kłosków w kłosie, ogólnej długości kłosa i jego ziarnistości, co przyczyniło się do zwiększenia plonu.

Na przykład, fosforobakteryn zastosowany wspólnie z humatem potasu zapewnił przyrost plonu ziarna u pszenicy jarej odmiany №1 średnio za dwa lata o 14,5% w porównaniu z wariantem z samym humatem, a dla odmiany №2 za trzy lata — o 13,9%. Analogiczne wyniki uzyskano dla pszenicy ozimej (patrz tabela 12).

Plonowanie pszenicy ozimej

Wyniki pomiarów plonu z sześciu doświadczeń przedstawiono w poniższej tabeli.

Tabela 12. Efektywność wspólnego stosowania humatu potasu i fosforobakterynu na plon ziarna pszenicy ozimej

Efektywność wspólnego stosowania humatu potasu i fosforobakterynu
Schemat doświadczenia Pole kontrolne №1 (średnia z lat 2013–2014) Pole kontrolne №2 (2015 r.) Pole kontrolne №3 (średnia z lat 2016–2017) Pole kontrolne №4 (2018 r.)
Plon ziarna, c/ha Przyrost plonu Plon ziarna, c/ha Przyrost plonu Plon ziarna, c/ha Przyrost plonu Plon ziarna, c/ha Przyrost plonu
c/ha % na 1 kg P₂O₅, kg c/ha % na 1 kg P₂O₅, kg c/ha % na 1 kg P₂O₅, kg c/ha % na 1 kg P₂O₅, kg
Bez nawozów 31,7 23,0 14,6 16,05
Humat potasu 33,8 2,1 4,4 42 24,5 1,5 6,5 30 15,5 0,9 6,1 18,0 19,81 2,6 16,2 52
Humat potasu + fosforobakteryn 35,4 3,7 11,6 74 29,0 6,0 26,8 120 17,4 2,8 19,1 56,0 22,88 6,38 39,8 127
Fosforobakteryn 34,4 2,7 7,5 27,4 4,7 20,4 15,3 0,7 4,8 19,81 2,6 16,2

Uwagi:

  1. Na polu kontrolnym №1 pszenica ozima była uprawiana na nawożonym ugorze. P doświadczenia: 2013 r. — 1,07%, 2014 r. — 1,36%.
  2. Na polu kontrolnym №3 pszenica ozima była uprawiana po nie nawożonym ugorze. Doświadczenie przeprowadzono w jednej powtórce z powierzchnią poletka 5 ha.
  3. Na polu kontrolnym №2 w 2015 r. doświadczenia przeprowadzono po przedplonie ścierniskowym idącym po nawożonym ugorze, w jednej powtórce z powierzchnią poletka 1 ha.
  4. Na polu kontrolnym №4 pszenica ozima była wysiewana po nie nawożonym przedplonie ścierniskowym, w jednej powtórce z powierzchnią poletka 1 ha.

Fosforobakteryn zastosowany rzędowo zwiększa efektywność preparatów Agro.Bio oraz nawozów bakteryjnych, co jest skutecznym sposobem ich wykorzystania. Przyrost plonu ziarna na jednostkę nawozu (P₂O₅) przy zastosowaniu fosforobakterynu był ponad dwukrotnie wyższy w porównaniu z wariantem bez fosforobakterynu.

Efektywność nawozów organiczno-mineralnych z fosforobakterynem

Fosforobakteryn zastosowany wspólnie z naszymi preparatami zwiększa ich efektywność. Dla pszenicy jarej odmiany №1 średnio za dwa lata fosforobakteryn zastosowany z produktami Agro.Bio z obornika sypkiego i humatu zwiększył plon ziarna o 3,3%, a z nawozami ze świeżego obornika — o 6,3% w porównaniu z nawozami bez fosforobakterynu.

Doświadczenia z pszenicą ozimą przeprowadzone przez pięć lat potwierdzają efektywność wspólnego stosowania humatów i nawozów bakteryjnych (patrz tabela 13). Najwyższe przyrosty plonu uzyskano na najbardziej ubogim tle (druga pszenica ozima po nie nawożonym ugorze).

Na polu kontrolnym №4 fosforobakteryn zastosowany z nawozami Agro.Bio z obornika sypkiego zapewnił przyrost plonu ziarna o 28,4%. Na polu kontrolnym №3 średnio za dwa lata (druga pszenica ozima po nawożonym ugorze) przyrost wyniósł 14,2%. Na polu kontrolnym №2 średnio za dwa lata (nawożony ugór) fosforobakteryn z nawozami z obornika sypkiego dał przyrost o 7,6%, a z nawozami ze świeżego obornika — o 7,1% w porównaniu z wariantem bez fosforobakterynu.

Tabela 13. Wpływ fosforobakterynu na zwiększenie efektywności nawozów stosowanych pod pszenicę ozimą

Wpływ fosforobakterynu na efektywność nawozów
Schemat doświadczenia Pole kontrolne №1 (lata 2013–2014) Pole kontrolne №3 (średnia z lat 2015–2016) Pole kontrolne №4 (2017 r.)
Plon ziarna, c/ha Przyrost plonu Plon ziarna, c/ha Przyrost plonu Plon ziarna, c/ha Przyrost plonu
c/ha % na 1 kg P₂O₅, kg c/ha % na 1 kg P₂O₅, kg c/ha % na 1 kg P₂O₅, kg
Bez nawozów 31,7 14,6 16,0
Bez nawozów, nasiona potraktowane fosforobakterynem 34,4 2,7 3,5 15,3 0,7 4,7 19,8 3,8 23,7
Humat potasu z obornikiem sypkim (1:1) 34,1 48 16,1 30 21,8 106
To samo, nasiona potraktowane fosforobakterynem 36,7 2,6 7,6 100 18,4 2,3 14,2 76 28,0 6,2 28,4 228
Humat potasu ze świeżym obornikiem (1:1) 34,8 62
To samo, nasiona potraktowane fosforobakterynem 37,3 2,5 7,1 112

Uwagi:

  1. Na polu kontrolnym №1 pszenica ozima była wysiewana po nawożonym ugorze. P doświadczenia: 2013 r. — 1,07%, 2014 r. — 1,36%.
  2. Na polu kontrolnym №3 pszenica ozima była wysiewana po przedplonie ścierniskowym idącym po nawożonym ugorze. Doświadczenie przeprowadzono w jednej powtórce z powierzchnią poletka 1 ha.
  3. Na polu kontrolnym №4 pszenica ozima była wysiewana po przedplonie ścierniskowym idącym po nie nawożonym ugorze. Doświadczenie przeprowadzono w jednej powtórce z powierzchnią poletka 1 ha.

Wspólne stosowanie humatu potasu i fosforobakterynu

Badano efektywność wspólnego stosowania fosforobakterynu z humatem potasu. Wyniki doświadczenia mikrowegetacyjnego przedstawiono w poniższej tabeli.

Tabela 14. Wpływ fosforobakterynu na początkowy wzrost pszenicy ozimej (na podstawie doświadczenia mikrowegetacyjnego z 2019 r.)

Wpływ fosforobakterynu na początkowy wzrost pszenicy ozimej
Schemat doświadczenia Korzenie Łodygi
Liczba u 100 roślin Średnia długość głównego korzenia, cm Suszona na powietrzu masa 100 roślin, g Liczba liści u 100 roślin Średnia wysokość roślin, cm Suszona na powietrzu masa 100 roślin, g
Humat potasu 290 13,8 3,6 200 34,7 2,41
Humat potasu, nasiona potraktowane fosforobakterynem 310 20,1 4,3 220 36,5 2,38
Humat potasu z fosforobakterynem 300 20,5 4,0 250 35,0 2,29

Dane z doświadczenia mikrowegetacyjnego wykazały, że wspólne stosowanie humatu potasu i fosforobakterynu, a także humatu potasu z fosforobakterynem, pozytywnie wpływa na wzrost systemu korzeniowego pszenicy ozimej na początkowym etapie jej rozwoju. Wyniki te stanowiły podstawę do przeprowadzenia doświadczeń polowych jesienią 2019 roku.

Doświadczenia polowe z humatem potasu i fosforobakterynem

Przed przejściem w stan spoczynku zimowego na polu kontrolnym №5 pobrano próbki roślin pszenicy ozimej według wariantów. Wyniki obliczeń przedstawiono w poniższej tabeli.

Tabela 15. Wpływ humatu potasu i fosforobakterynu na początkowy wzrost pszenicy ozimej w doświadczeniu polowym na polu kontrolnym №5 (obliczenia z 10.11.2019 r.)

Wpływ humatu potasu i fosforobakterynu na początkowy wzrost pszenicy ozimej
Schemat doświadczenia Liczba łodyg na 100 roślin Średnia wysokość roślin, cm Suszona na powietrzu masa 100 roślin, g
Kontrola (bez nawozów) 252 15,96 5,6
Bez nawozów, nasiona potraktowane fosforobakterynem 297 15,31 14,6
Humat potasu, 1 l/ha 220 15,45 16,4
Humat potasu, 2 l/ha 297 18,06 15,5
Monokompleks Humat + B, 2 l/ha 372 18,65 17,7
Monokompleks Humat + Mn, 2 l/ha 311 18,65 14,9
Humat potasu, 2 l/ha, nasiona potraktowane fosforobakterynem 298 18,76 15,1

Pszenica ozima pozytywnie reagowała na stosowanie nawozów. Humat potasu zwiększył jedynie masę nadziemną w porównaniu z kontrolą. Humat nieznacznie zwiększył krzewistość i wysokość roślin, ale znacząco zwiększył masę nadziemną. Wprowadzenie boru do składu monokompleksu pozytywnie wpłynęło na krzewienie, wysokość i masę nadziemną w porównaniu z kontrolą i humatem o niskim stężeniu. Siarczan manganu był mniej efektywny, ale również zwiększył krzewienie i wysokość roślin. Wspólna obróbka humatem nasion potraktowanych fosforobakterynem miała nieznaczny wpływ na początkowy wzrost.

Wnioski

Ostateczne wnioski dotyczące optymalnego połączenia humatu, nawozów bakteryjnych i mikroelementów wymagają danych dotyczących plonowania. Jednak wstępne wyniki potwierdzają perspektywiczność dalszych badań. Można z pewnością stwierdzić:

  1. Mikroelementy wprowadzone do składu nawozu mineralnego lub organiczno-mineralnego zwiększają jego efektywność.
  2. Nawozy bakteryjne, w szczególności fosforobakteryn, zastosowane wspólnie z preparatami Agro.Bio, zwiększają ich efektywność.

Write a review

Note: HTML is not translated!
    Bad           Good