Molibden (Mo) bierze udział w procesach wzrostu, rozwoju, wchodzi w skład enzymów

Molibden (Mo) poprawia odżywienie wapniowe, sprzyja mrozoodporności, odporności na suszę, pełni funkcję ochronną przed toksycznym działaniem glinu. Molibden gromadzi się w młodych organach, a pod koniec sezonu wegetacyjnego - głównie w nasionach, takie rośliny jak: rośliny strączkowe, warzywa (kapusta, pomidory, rzodkiewka, sałata, pietruszka itp.) potrzebują tego pierwiastka najbardziej.

Niedobór molibdenu:przy niedostatecznej ilości molibdenu (poniżej 0,01 mg/kg s.m.) zewnętrzne oznaki niedoboru są podobne do objawów niedoboru azotu – na dolnych liściach rośliny pojawiają się brązowe lub brązowe kropki (żyłki pozostają zielone) , a powierzchnia jest zdeformowana, krawędzie się zawijają, wzrost zatrzymuje się. Przy niedoborze molibdenu zaburzone są procesy życiowe roślin (następuje metabolizm azotu, gromadzenie się azotanów), zwłaszcza u przedstawicieli rodziny kapustowatych (liście stają się lancetowate, zwijają się i marszczą, tkanki mają delikatną strukturę, miejscami są przezroczyste, kolor jest brudno-szary); chloroza pojawia się w ogórkach (na krawędziach liści), w pomidorach liście żółkną, skręcają się; w roślinach strączkowych oraz sadowniczych i jagodowych - na liściach tworzą się żółtozielone plamy.

Nadmierne odżywianie molibdenem: prowadzi do negatywnego wpływu na rośliny uprawne, wzrost organów wegetatywnych roślin spowalnia, na liściach pojawiają się jasne plamy, miedź jest słabo wchłaniana, a plon spada.

Oddziaływanie molibdenu z innymi pierwiastkami