Nawozy organiczno-mineralne i charakterystyka chemiczna kwasów humusowych

Rodzaje nawozów organiczno-mineralnych:

• Bogate w azot nawozy rgano-mineralne.
• Nawozy humusowe to nawozy regulujące wchłanianie trudno dostępnych fosforanów wapnia i żelaza; nawozy strukturotwórcze, które decydują o kształtowaniu struktury gleby; korzystnie wpływający na reżim wodny i termiczny gleb; zawierające bardzo małe ilości substancji organicznych, które mogą być pobierane bezpośrednio przez rośliny wyższe i wpływać na ich rozwój.
• Nawozy powodujące częściową sterylizację gleb, nawozy ułatwiające pobieranie substancji azotowych przez rośliny z samych gleb, wreszcie nawozy stymulujące wzrost i rozwój roślin.

Specjalną sekcją nawozów organiczno-mineralnych są nawozy humusowe. Rola substancji humusowych w żyzności gleby jest bardzo duża i różnorodna.

Różni autorzy w różny sposób tłumaczą korzystny wpływ kwasów humusowych na wzrost roślin, uważając, że są one albo regulatorami przepływu substancji mineralnych przez błony roślinne, albo nośnikami towarzyszących im substancji o działaniu hormonalnym.

Niektórzy uważają, że same kwasy huminowe są stymulatorami wzrostu. Kwas huminowy, będąc w stanie rozpuszczonym, jest w stanie przenikać przez błony roślinne i dzięki temu być wchłaniany przez rośliny. Aby zrozumieć fizjologiczną rolę kwasów huminowych, konieczna jest przede wszystkim znajomość właściwości ich chemicznego charakteru i budowy.

Kwasy humusowe znacznie różnią się od innych związków organicznych właściwościami chemicznymi i fizykochemicznymi. Powstają wszędzie w przyrodzie w wyniku przemian, jakim pod wpływem mikroorganizmów, a także w wyniku różnych reakcji chemicznych ulegają szczątki roślin i zwierząt w glebach, torfowiskach, osadach jeziornych i pokładach węgla brunatnego . Proces humifikacji jest swoistym przykładem procesu, w którym przejawia się hamujący wpływ czasu na ostateczne zniszczenie substancji organicznych. Procesy chemiczne podczas humifikacji przebiegają w taki sposób, że z czasem powstają coraz bardziej stabilne związki, które są w stanie wytrzymać dalsze przemiany i mineralizację.

Aby zrozumieć proces humifikacji, należy wiedzieć, jakie substancje są materiałami wyjściowymi do powstawania kwasów huminowych.

Niektórzy autorzy uważali węglowodany za substancję macierzystą kwasów humusowych. Jednak w ich pracach nie ma danych eksperymentalnych potwierdzających ten pogląd na pochodzenie badanych kwasów.

Naukowcy AGROBIO eksperymentalnie wykazali, że proces powstawania kwasów humusowych jest związany z biochemiczną aktywnością bakterii i grzybów niższych, a węglowodany nie biorą w nim bezpośredniego udziału. Zatem ligninę i prekursory ligniny można uznać głównie za źródło kwasów huminowych. „Humifikacja „ligniny” sprowadza się do utleniania tych jej części składowych, które zawierają grupy chinonowe i polifenolowe; w tym przypadku otrzymuje się różne skondensowane produkty o charakterze oksychinonów. Badając kwestię czynników powodujących humifikację, nasi biolodzy potwierdzili znaczenie grzybów w tym procesie i zwrócili uwagę, że kwas humusowy może powstawać również podczas rozkładu grzybni grzybów.