Fosfor (P) jest makroelementem szczególnie ważnym w okresie dojrzewania owoców u roślin.

Fosfor (P) makroelement jest szczególnie ważny podczas dojrzewania owoców u roślin i jest najbardziej potrzebny podczas tworzenia się zalążni. Fosfor bierze udział we wszystkich procesach metabolicznych, w tym fotosyntezie (przyspiesza wzrost organów (wegetatywnych i generatywnych) oraz rozwoju roślin (przyspiesza wzrost)), oddychaniu, metabolizmie energetycznym (przyspiesza procesy rozpadu białek i ich transferu do narządów rozrodczych rośliny) , uczestniczy w tworzeniu błon komórkowych, usprawnia procesy wchłaniania wody (zmniejsza się zużycie wody przez roślinę), jest składnikiem związków organicznych zawierających fosfor (NC z białkami, czyli nukleoproteinami itp.), polifosforanów nukleozydów (ATP, AMP , ADP), koenzymy - NADP itp., bierze udział w przekazywaniu dziedzicznych właściwości organizmu, stymuluje intensywność kwitnienia roślin rolniczych (warzyw, owoców i jagód,

Niedobór fosforu: przy jego niedostatecznej ilości procesy biosyntezy białek, fotosyntezy, oddychania, parowania spowalniają i gromadzi się azot azotanowy. U roślin występuje ciemnozielone lub niebieskawe zabarwienie liści, pojawiają się czerwonawe, purpurowe odcienie, ciemny, czasem czarny kolor zwiędłych liści, a u drzew występuje opóźnienie wzrostu pędów, zmniejsza się wielkość liści i tworzą się czerwonawe żyły. Rośliny warzywne stają się niesmaczne, rośliny okopowe marchwi jaśnieją, rośliny kwitnące wytwarzają mniej kwiatów, a kolor traci wyrazistość. Wzrost organów wegetatywnych roślin spowalnia (pędy i system korzeniowy, liście stają się małe), przyczynia się to do zmniejszenia mrozoodporności, kwitnienie roślin i dojrzewanie owoców jest opóźnione, liście opadają szybciej.

Przy niewystarczającej ilości fosforu działanie azotu będzie szczególnie silne, dlatego podczas nawożenia gleby konieczne jest stosowanie azotu i fosforu w równych ilościach (aby były zrównoważone). Wiązanie fosforu następuje w wyniku jego interakcji z wapniem, magnezem, glinem.

Nadmierne odżywianie fosforem: prowadzi do skrócenia okresu wegetacji roślin, słabego rozwoju systemu korzeniowego, co upośledza wchłanianie związków fosforu i spowalnia metabolizm substancji, w szczególności węglowodanów, ogranicza kumulację cukrów w produktach gotowych, oraz zmniejsza mrozoodporność upraw rolnych.

Interakcja fosforu z innymi pierwiastkami